Ik mag graag luisteren naar (Engelse) podcasts als ik heerlijk buiten loop met mijn hondjes. Bij toeval stuitte ik op een aflevering van Mel Robbins. Wat begon als een ontspannen wandeling, eindigde met een inzicht dat nog dagenlang bleef resoneren: Let them. Let me.
"Let them." Het klinkt bijna te eenvoudig. En toch is het een van de krachtigste zinnen die je als leider kunt omarmen.
In haar boek Let Them: Let Me zet Mel Robbins een scherpe maar liefdevolle spotlight op iets waar we als leiders vaak moeite mee hebben: controle loslaten. Niet omdat we willen micromanagen, maar omdat we zo gepassioneerd zijn over onze visie, over het grotere geheel – over de mensen met wie we werken. We willen het verschil maken. En daarin zitten we soms zó dicht op de bal, dat we vergeten wat écht krachtig leiderschap is.
Laat ze maar.
Laat ze maar twijfelen. Laat ze maar zoeken. Laat ze het anders doen dan jij het zou doen. Laat ze zelfs weglopen.
Niet vanuit onverschilligheid, maar vanuit vertrouwen.
Een executive leider die dit principe toepast, laat zijn ego op de achterbank zitten. Niet omdat het makkelijk is, maar omdat het nodig is. Loslaten betekent niet dat je je betrokkenheid verliest – het betekent dat je ruimte geeft aan eigenaarschap, aan volwassenheid, aan groei. En aan autonomie – dat diepe menselijke verlangen dat ons allemaal drijft.
Laat mij.
En dan is er dat tweede deel. Let me.
Laat mij mijn grenzen bewaken. Laat mij trouw blijven aan wat ik wél kan dragen, en aan wat ik wil dragen. Laat mij ‘nee’ zeggen zonder schuldgevoel. Laat mij zijn wie ik ben als leider – ook als dat betekent dat ik mensen teleurstel, of dat ik anderen niet red.
Want daar zit iets paradoxaals in: de leider die zichzelf toestemming geeft om ‘mij’ te zijn, creëert een bedding waarin anderen ook ‘zij’ kunnen zijn.
De ruimte ertussen: daar gebeurt het
In mijn werk met executive leiders en teams zie ik hoe transformerend dit inzicht kan zijn. Als leiders leren om die tussenruimte te verdragen – de ruimte tussen ‘ik grijp in’ en ‘ik laat het gebeuren’ – dan ontstaat er iets nieuws. Dan wordt leiderschap een oefening in aanwezigheid in plaats van beheersing. In afstemming in plaats van overtuiging.
Een uitnodiging aan jou
Stel jezelf vandaag eens deze vragen:
-
Wat zou er gebeuren als ik ‘laat ze maar’ zou toepassen op mijn team, mijn board, mijn stakeholders?
-
Wat zou er gebeuren als ik ‘laat mij’ serieus zou nemen in mijn agenda, in mijn energie, in mijn keuzes?
-
Wat probeer ik vast te houden dat mij eigenlijk wil verlaten?
En durf dan – heel zachtjes – te zeggen:
Laat ze maar. Laat mij.
Je zult versteld staan van wat er dan wél komt.
