Afgelopen weekend bracht ik een bezoek aan het Ursulinnenklooster in Sint-Katelijne-Waver in België, een historische plek die fascineert door z’n vooruitstrevende onderwijsvisie én rijke architectonische erfenis. Wat me vooral raakte: de innovatieve werkwijze van de zusters Ursulinen — én hun visie op onderwijs die ze bovendien toegankelijk maakten voor álle meisjes, ook als economische middelen beperkt waren. Sinds de oprichting in 1841 boden de Ursulinen zowel een kosteloze school voor arme meisjes als een betalende kostschool aan, waardoor onderwijs voor iedereen binnen bereik kwam.
𝗣𝗮𝗿𝗮𝗹𝗹𝗲𝗹𝗹𝗲𝗻 𝗺𝗲𝘁 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝘄𝗲𝗿𝗸
Ik voelde een diepe verbondenheid tussen deze Ursulinnenvisie en die van mijzelf. Hun onderwijsmodel toonde dat duurzame verandering alleen ontstaat als we hoofd én hart meenemen — die balans herken ik in mijn werk als executive coach én in mijn betrokkenheid bij SlowCare: leiderschap dat strategisch én mensgericht is, waar ruimte is voor ontwikkeling en verbinding.
𝗨𝗶𝘁𝗻𝗼𝗱𝗶𝗴𝗶𝗻𝗴 𝘁𝗼𝘁 𝗿𝗲𝗳𝗹𝗲𝗰𝘁𝗶𝗲: 𝘄𝗮𝘁 𝗸𝗮𝗻 𝗷𝗲 𝗹𝗲𝗿𝗲𝗻 𝗮𝗹𝘀 𝗹𝗲𝗶𝗱𝗲𝗿 𝘃𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗨𝗿𝘀𝘂𝗹𝗶𝗻𝗻𝗲𝗻𝗸𝗹𝗼𝗼𝘀𝘁𝗲𝗿?
- Innovatie én inclusie: leiderschap dat structurele innovatie combineert met toegang voor iedereen.
- Ruimte voor groei: een omgeving die reflectie en ontwikkeling faciliteert — fysiek én mentaal.
- Balans als fundering: zoals bij SlowCare, en zoals de zusters het lieten zien, is balans tussen hoofd en hart essentieel.
Als stevige sparringpartner help ik je deze 𝗯𝗮𝗹𝗮𝗻𝘀 te vinden — of je nu worstelt met strategische keuzes, teamdynamiek of persoonlijke leiderschapsontwikkeling. Samen creëren we beweging met blijvende impact — net zoals destijds in dat klooster.